نقش دکتر فردیش ویلهلم نیچه در ایدئولوژی ملی گرایی من

نویسنده: سردبیر

“نیچه “ یگانه فیلسوفی که در دل سیاه ترین دوران های تاریخ ، ابرانسان هایی ساخت که تا ابد برای اقداماتشان و اراده شان تقدیر خواهند شد ؛

درود بر او و تمام انسان های والای فعلی و ابر انسان های آینده .

آنچه از نیچه آموختم

آنچه از نیچه آموختم آنست که خواستاراده قدرت برای ایجاد حکومتی متشکل از انسان هایی والا که مقدمه ای بر ظهور ابرانسان خواهد بود و تحمل تمام سختی ها برای آنکه در چرخه بازگشت جاودان ،نگرانی از مرگ در راه اراده وجود ندارد .

رد حکومت های بر پایه ناسیونالیست سلطنتی ( حکومت دلخواه افراد از خود راضی و خودبرتر بین ) و از آن ها بدتر حکومت های سوسالیست افراطی ( حکومت های دلخواه بیماران و ضعیفان ) و بجای آن ها به دنبال تشکیل حکومتی ناسیونال سوسیالیست که در آن با تفکرات کنترل کننده ذهن و اراده مردم توسط صهیونیسم مقابله شود و نیز در هم شکستن قوانین ضد طبیعت که ذات انسان را محدود می کنند ( مقابله با قوانینی که حتی خندیدن را هم جرم می دانند ).

رد خدایان مرده گذشته و پیدا کردن خدای درونمان و تبدیل شدن به خدایان کوچکی که ” آرام بر روی چمن ها خوابیده است ، شاید بسیار به دنبال پروانه ها دویده است “، برمبنای فراسوی خیر و شر امور قضاوت کردن و همواره پرس گربودن و بدور انداختن اخلاق های منحطی که توسط فرهنگ سامی گرایان به فرهنگ آرایی ام رسوخ کرده .

و در انتها قبول انتخاب گزینش گر : ” هر گروهی از مردمان که نتوانستند خود را با محیط تطبیق دهند و در جهل و نادانی باقی ماندند و ضعیف و ضعیف تر شدند؛باید انتخاب کنند که یا بدست خود از بین بروند یا بدست گروه های برتری که با چیرگی بر ترس و نادانی و ضعف ،قدرتمند شده اند .”

پس همانا باید قوی شد و در برابر تمام هجمه ها ایستادگی کرد

همانگونه که آریایی ها ایستادگی کردند.