سخنرانی آدولف هیتلر
بتاریخ ۱۰ آوریل سال ۱۹۲۳ میلادی
برابر ۲۰ فروردین ۱۳۰۲ خورشیدی
برابر ۲۰ فروردین ۷۰۴۵ میترایی
مترجم: امیررضا فرقانی

 (ترجمه قبلی متعلق به جناب «جوکر» با ترجمه بروزتر جایگزین گردید)
در کتاب مقدس این متن را می بینیم: آنچه را که نه گرم است و نه سرد من به بیرون قی می‌کنم؛ این سخن [عیسی] ناصری بزرگ اعتبار عمیق خود را تا به امروز حفظ کرده است؛ هر آنکس که به دنبال هدفی عالی برود باید امید دستیابی به بزرگترین اهداف را کنار بگذارد. افراد دودل و کم اشتیاق تا به امروز برای آلمان چون نفرینی بوده اند.
[در این کشور] به دودلی و ضعف احزاب پارلمان دودلی حکومتها نیز اضافه شد و همه چیز زیر علامت دودلی و کم اشتیاقی قرار گرفت، حتی نبرد برای بقا در جنگ جهانی اول و پس از آن نیز تصمیم صلح؛ اکنون نیز ادامه سیاست دودلی آن ایام همین روند را ادامه می دهد. مردمی که در آن نبرد بزرگ، در سنگرهایی که در آنها نه خبری از حزب بود و نه [مراسم] اعترافات مذهبی قلب هایشان باهم یکی شده بود برای منافع سودجویان و دغلبازان از هم شکافته شدند؛ و اگر تنها یکی از آنها ‌این جماعت را به هم پیوند میداد‌ دلجویی و حل و فصل اختلاف نظرها می توانست در فاصله کوتاهی تحقق یابد، اما سودجویان و دغلبازان نیز شهروندان دولت به حساب می آیند و از آن مهم تر اینکه آنها متمسکین به مذهبی هستند که توسط تلمود [قوانین مدنی و شرعی یهودیت] تقدس یافته است.
ما حتی امروزه نیز از کمترین محبوبیت در بین مردم زمین برخورداریم. جهانی از دشمنان علیه ما به صف شده اند و آلمانی باید تصمیم بگیرد که می خواهد یک سرباز آزاد باشد یا یک برده سفید. تنها شرایط ممکن که تحت آن یک حکومت آلمانی قادر به توسعه است بدین شرح است: اتحاد همه آلمانی های اروپا، آموزش در جهت هشیاری ملی و ایجاد آمادگی جهت قرار دادن تمامی نیروی ملی در خدمت ملت آنهم بدون استثناء.
هیچ سیاست اقتصادی بدون شمشیر ممکن نیست و هیچ صنعتی کردنی بدون قدرت؛ حال که امروزه دیگر هیچ شمشیری در مشت خود نداریم چگونه می‌توانیم سیاست اقتصادی موفقی داشته باشیم؟ انگلستان اهمیت این ضرب المثل بنیادی را در حفظ سلامت حیات [حکومت] یک کشور کاملا درک کرده است. انگلستان برای چند قرن مطابق اصل تبدیل قدرت اقتصادی به قدرت سیاسی عمل نمود که در آن قدرت سیاسی در عوض موظف به حفاظت از حیات اقتصادی کشور است. غریزه حفاظت از خود می تواند منجر به رشد اقتصاد شود ولی ما به جای حفظ منافع ملی و بکار بردن شمشیر در دفاع بیرحمانه از حیات اقتصادی کشورمان و شرایطی که برای حیات ملت‌مان ضروری بود در پی حفظ صلح جهانی بودیم.
سه سال پیش من در همینجا اعلام کردم که چنانچه روزی بصیرت ملی آلمان دچار فروپاشی شود بهتر است که حیات اقتصادی آلمان نیز همراه با آن در این گودال فرو رود؛ چراکه برای آزادی به چیزی بیش از خط مشی زندگی اقتصادی نیاز است، به چیزی بیش از صنعت؛ ملتی که می خواهد آزاد باشد به غرور و اراده نیاز دارد و عرض اندام و خشم، و‌ خشم و بازهم خشم.
و این روحیه از آسمان فرو نمی بارد، آن روحیه ای که قرار است آلمان را پاک کند و با جاروی آهنین خود خوکدانی بزرگ دموکراسی را نیز پاکسازی خواهد کرد؛ بلکه انجام این کار تکلیف جنبش ماست.
این جنبش قرار نیست که در پارلمان پا به فرار بگذارد یا اینکه در نبرد بیهوده کلمات نیروی خود را تحلیل برد، بلکه در روزی که نشان از آزادی همه مردم ما دارد پرچمی با دایره سفید و صلیب شکسته (چلیپای آریایی) سیاه رنگی در وسط آن در سرتاسر آلمان برافراشته خواهد شد.